We hebben “geslapen” in het Ronald McDonald huis @ronald_mcdonald_huis_emma. De vrijwilligers verwelkomden ons middenin de nacht.
We hebben een paar uurtjes plafonddienst gehad maar toch even onze ogen dicht kunnen doen.
Nou ja dicht, ons kind vecht voor zijn leven… Ik wilde liever bij hem zijn. Maar hij kan weinig prikkels verdragen dus even rust is goed voor Charlie.
Om 6 uur kan ik niet langer wachten en willen we naar hem toe. Hij is opgenomen op de Kinder IC en we hebben pasjes gekregen om naar binnen te kunnen.
Charlie krijgt vaak een hoestaanval. Voornamelijk bij aanrakingen. Mijn hemel, dat is zó vreselijk om te zien, hij wordt helemaal opgezwollen en rood.
Onherkenbaar bijna, met al die al slangetjes en snoertjes.
Als dat gebeurd gaan er allemaal piepjes en alarmen af omdat hij zijn luchtpijp dicht gooit.
Er komt dan een verpleegkundige aanrennen om zo snel mogelijk de beademing even over te nemen met een “ballon” en pompt dan handmatig zuurstof bij hem naar binnen. Het is zo eng om te zien. Ik kan elke keer wel janken van angst.
Maar op dat moment weten wij nog niet dat dit nog niet eens het ergste is…
De kindercardioloog komt binnen om een echo van zijn hart te maken.
Terwijl zij de echo maakt zien we Charlie knokken. Maar ze blijft maar doorgaan en doorgaan…
Charlie vecht tegen het RS virus en heeft het erg zwaar, als hij een “incident” krijgt zoals ze dat noemen gaan alle toeters en bellen af.
Elke aanraking is er 1 teveel voor hem waardoor hij veel incidenten heeft, ook tijdens de echo.
Na een half uur is Charlie weer helemaal rood aangelopen dus mijn man zegt: “Uhh sorry maar even rustig alstublieft, hij heeft t al zo zwaar. Misschien even stoppen?”
De kindercardioloog is stil en zegt, ik zie een zeldzame hartafwijking…
Ze sluit de echo af en “gaat even een rondje lopen.”
– De kindercardioloog, Dokter Irene.
Op dat moment kon ik alleen maar denken: Ik hoop zó dat ze er dit keer naast zit. Dat Charlie geen hartafwijking heeft. Maar ze had gelijk.
Natuurlijk had ze gelijk. Ik gun ieder hartekind een Dokter Irene.