Het is een mooie woensdagochtend, de zon schijnt.
Charlie ziet er vrolijk uit op deze foto, maar schijn bedriegt. Hij is ziek. We maken ons zorgen. Hij is nog zo klein…
Hij wordt vaak oncomfortabel tijdens zijn fles, sonde voeding, en vaak halverwege of tegen het einde van zijn “fles” begint hij een klein beetje melk uit te spugen.
Soms geeft hij “een mondje terug”, zoals ze dat netjes noemen. Maar sinds een paar dagen komt het echt met golven eruit.
Met een spuitkracht… Bizar gewoon.
Je moet zorgen dat je veilig zit, anders zit je onder.
De laatste paar kots-sessies komt het ook uit Charlie zijn neus. Het ziet er vreselijk uit en hij hapt dan ook helemaal naar adem.
Ik kan het niet meer aanzien en bel naar het lokale ziekenhuis. Ze willen me eigenlijk niet doorverbinden met de dienstdoende kinderarts maar als ik uitleg dat Charlie een “stress schema” heeft vanwege te lage cortisolwaarden krijg ik toch de arts aan de lijn.
Hij zegt letterlijk tegen me:
“Soms zijn baby’s net aliëns als ze spugen, dan komt het aan alle kanten eruit. Oh en verkouden? Haal zoutoplossing en goed spoelen door zijn neus. Weet je dat je dat ook makkelijk zelf kan maken? Scheelt een hoop geld, gewoon even op Google opzoeken.”
Oké. Ik ben zeker geen keukenprinses dus ik zal wel gewoon even naar de apotheek gaan voor zoutoplossing…