We zijn een paar dagen thuis en dat is top. Ik hou van ritme en regelmaat maar dat is nu helaas nog ver te zoeken. Ook niet zo gek met een baby van nog geen 3 weken oud.
Ik neem de avond- en nachtvoedingen (oftewel sonde spuit met de hand bijna een uur lang) voor mijn rekening en dat is wel heftig. Zeker omdat Charlie bij iedere voeding begint te kreunen en heel oncomfortabel wordt. Dat is zo zielig om te zien/horen. Omdat hij toch echt z’n voeding moet binnenkrijgen zet ik afentoe maar m’n koptelefoon op met een muziekje. Want het voelt zo tegenstrijdig en ik kan het niet aanhoren. 
Maar goed, klein gelukkie dat ik heb, mag ik ‘s ochtends nog een uurtje me bed in duiken als ik het zooitje van een fles en een broodje heb voorzien. Dat uurtje extra slaap pakken is echt heerlijk.
Na een uurtje stormt peuterlief bij me het bed op en begint ook voor mij de dag.
En dit is een speciale dag, want vandaag is Marc jarig (let op dit verhaaltje is van 20 mei, felicitaties zouden beetje aan de late kant zijn, of je bent er vroeg bij, het is maar hoe je het bekijkt) dus maken we er een feestje van.
Zoals ik al eerder zei hou ik niet alleen van ritme, routine en regelmaat, maar ook van tradities.
Dus, élke verjaardag halen wij red velvet cupcakes bij De Drie Graefjes. (If you know, you know…) 
En zet ik het liedje aan van Monique Smit – hieperdepiep. Die vervolgens de heeeeeele dag in je hoofd blijft hangen. Echt super! Nee, maar wel gezellig.
Verder organiseren we voor dit soort festiviteiten vaak een borreltje 
voor vrienden en familie. Maar dit jaar hadden we er geen zin in + Corona beleid = goed excuus, dus gingen we wandelen naar de kinderboerderij als verjaardags-uitje.
Een geslaagde dag. Wordt vervolgd…
PS: hoe schattig zijn deze 2 op de foto? 