Een paar dagen geleden had ik de hoop om moederdag thuis te kunnen vieren, als gezin met z’n vieren. Colin die mislukte croissantjes maakt, manlief die een verse jus voor me perst en alles op een dienblad op bed presenteert alsof ze zojuist samen een Olympische prestatie hebben verricht…
Maar nee, Charlie ligt nog steeds opgenomen in het AMC @emmatuin_ en ik lig daar natuurlijk naast.
Rond 06:00 komt de verpleegkundige het eerste flesje melk van de dag brengen voor Charlie. Ik word wakker en zie dat er een cadeautje voor me staat op de commode.
“Voor Moederdag” – van het ziekenhuis. Zó ontzettend lief!
Vanaf Charlie z’n geboorte hebben we niemand gezien door de strenge Corona regels in het ziekenhuis. Maar ik bedenk me dat dit een mooi Moederdag cadeau is om mijn moeder uit te nodigen in het ziekenhuis om Charlie te zien.
Ik kijk de verpleegkundigen (ik zal geen namen noemen) heel lief aan en vraag aan haar of dat heel misschien zou mogen, omdat het Moederdag is? “Eigenlijk niet.” Zegt ze. “Maar ik heb niemand gezien!” Oké klinkt als een stiekeme “GO”.‘S ochtends komt mijn moeder even gezellig langs na al die tijd. Bakkie koffie met een dikke knuffel brengen. Echt heel fijn.
In de middag komen mijn man en Colin, hij speelt met z’n autootjes en plakt van die raamstickers op Charlie zijn bedje en op het raam (Sorry schoonmaakster).
‘S avonds brengt manlief Colin naar bed en schakelt oma in voor oppas en komt dan wéér terug naar het AMC om te eten met mij & Charlie.
Sushi!
Ik ben super verwend. Het was heerlijk! Maar ik had liever die mislukte croissantjes gehad…
Al was het halen van de Sushi best een prestatie opzich aangezien die zondag Ajax – Feyenoord speelde en de tent waar hij had besteld náást de Arena zit. Tja, hij is geen voetballiefhebber…