Vandaag is de laatste dag van 2021. Een jaar met hoogtepunten maar veel meer dieptepunten. Een jaar waarin we ongewild veel medische termen aan onze vocabulaire hebben mogen toevoegen. Van bijnierschorsinsufficientie tot hypertrofische cardiomyopathie.
Een jaar waarin we veel nieuwe mensen hebben ontmoet, van de liefste verpleegkundigen tot de beste cardiologen en hartchirurgen, die ook net mensen zijn. Met gevoel enzo.
Het jaar dat we “bij Ronald” ons thuis ver van huis mochten noemen. Dankbaar dat deze mogelijkheid er is.
Het jaar dat we willen vergeten, maar ook weer niet hadden willen missen.
Nog een paar uurtjes dan kunnen we zeggen:
“Niet verwacht maar wel gehaald. Hallo 2022.”
Bij deze wil ik nog even de gelegenheid nemen om mijn dankbaarheid uit te spreken aan:
– De lieve verpleegkundigen @emmatuin_ & @emma.acuut & @wakz_leiden
– De fantastische cardiologen, artsen, specialisten @amsterdamumc & @lumcleiden
– In het speciaal Dokter Irene die de ontdekking van Charlie zijn hartafwijking heeft gedaan.
– Het team van chirurgen onder leiding van @mark.hazekamp
– De Ronald McDonald Huizen waar we hebben mogen wonen: @ronaldmcdonaldhuisemmaenvumc & @kinderfonds
– Oma voor de goede zorgen voor Colin @vanlauernesse @lauernesse (waarom heb je 2 accounts mam?!)
– Lieve vrienden, familie en kennissen voor de lieve kaartjes, cadeautjes en er gewoon voor ons te zijn.